LZ 127 Graf Zeppelin

Pierwszy sterowiec z nowym systemem napędowym. Dotychczas silniki napędzane były paliwem ciekłym (benzyną), którego spalanie powodowało sporą utratę wagi, a co za tym idzie konieczność wypuszczania gazu nośnego. Na LZ 127 zastosowano wynalazek profesora Hermanna Blaua - silniki napędzane gazem, nazwanym gazem Blaua. Zbiorniki gazu napędowego zajmowały około 1/3 wnętrza sterowca i mieściły 21000m³, wobec całkowitej pojemności zbiorników ponad 100000m³, a cały dowcip polegał na tym, że gaz napędowy ważył mniej więcej tyle co powietrze!

Lot dookoła świata miał mieć olbrzymie znaczenie propagandowe, z czego były dziennikarz Eckener zdawał sobie doskonale sprawę. Ponieważ nie dysponował odpowiednią ilością gotówki, Eckener zawarł porozumienie z amerykańskim przedsiębiorcą i wydawcą - Williamem Randolphem Hearstem, który w zamian za wspomożenie finansowe Luftschiff Zeppelin uzyskał wyłączność na rynku amerykańskim na relacje z lotu. Lot rozpoczął się w Lakehurst, co było jednym z warunków umowy, potem sterowiec wylądował we Friedrichshafen, Tokio, San Francisco i ponownie w Lakehurst. Eckener został okrzyknięty w Stanach Magellanem przestworzy.

LZ 129 Hindenburg

Wszyscy w owym czasie budowali coraz większe sterowce - Anglicy swojego R 101 przecięli na pół i wydłużyli, także Amerykanie wydłużyli Los Angeles. Niemcy zdecydowali powiększyć średnicę nowego sterowca - LZ 129 miał średnicę ponad 41 metrów, o 1/3 większą niż poprzedni LZ-127. Zbiorniki mogły pomieścić 212000m³ wodoru. Sterowiec był niewiele krótszy od Titanica. Oczywiście wizja Hindenburga paradującego z wielkimi swastykami na statecznikach i głoszącego chwałę niemieckiego przemysłu nie mogła być mile widziana poza granicami Niemiec, nic dziwnego zatem, że Stany Zjednoczone odmówiły sprzedaży helu - gazu, który miał wypełnić zbiorniki nowego sterowca, który jak podejrzewano mógł zostać szybko przystosowany do roli strategicznego bombowca, niebezpiecznego dla całego świata. Sytuacja była bardzo stresująca dla Eckenera, otwarcie przecież krytykującego ruch nazistowski - musiał szukać pomocy u rządu, którego nie cierpiał, a rząd zabiegać o hel dla sterowca, którego niby to wcale nie potrzebował. Nie pomogło nawet spotkanie z Rooseveltem, gdyż Kongres odmówił sprzedaży helu. W końcu zbiorniki LZ 129 wypełniono wodorem. 4 marca 1936 roku w powietrze wzbił się największy obiekt zbudowany przez człowieka. Kabiny pasażerskie mieściły się we wnętrzu sterowca, zbudowano nawet chronioną azbestem palarnię - raczej dziwne pomieszczenie na statku wypełnionym łatwopalnym gazem.

LZ 130 Graf Zeppelin II

Siostrzana jednostka z 1939 sterowca LZ 129 Hindenburg, przeznaczona do lotów pasażerskich w Niemczech. Używany także do lotów szpiegowskich wzdłuż wybrzeży Anglii: 2-4.VIII.1939 Niemcy usiłowali rozpoznać angielskie instalacje radarowe na wybrzeżu.
W 1937 kiedy sądzono, że sterowiec nie będzie wypełniony helem, lecz nieco lżejszym wodorem, planowano zwiększyć ilość miejsc pasażerskich z 50 do 72. Sadzono nawet, że po redukcji załogi hotelowej LZ 130 będzie mógł przewozić nawet 80-100 pasażerów. Po katastrofie wodorowego Hindenburga, zdecydowano jednak użyć cięższego helu i zredukowano ilość pasażerów do 40, zwiększając jednak wielkość kabin, a nawet budując cztery apartamenty z oknami. Dla odciążenia sterowca nawet piwo przewożono w beczkach, a nie ciężkich butelkach, a wodę uzyskiwano ze spalanego paliwa. Niewielkie miało to znaczenie, bo rząd Stanów Zjednoczonych odmówił sprzedaży helu Trzeciej Rzeszy i w 1939 roku Graf Zeppelin II latał unoszony wodorem. Od poprzednika LZ 129 różnił się śmigłami ciągnącymi, a nie jak większość sterowców - pchającymi.

Długość: 245m, średnica: 41m, gaz: 211890m³ wodoru, napęd: 4 silniki Daimler Mercedes Benz 1200KM, prędkość maksymalna: 135km/h.

Więcej o radarowej misji LZ 130 na interesującej stronie lotniczej http://warbirds.mega.com.pl...

Autor, wersja, nowości itp...