Luftschiff Zeppelin 62, Großkampftyp r, V 1915
198-metrowy sterowiec LZ 62, używany przez Marynarkę pod oznaczeniem L 30. Jasnoszary kamuflaż charakterystyczny dla sterowców typu "r".
Po 22 sterowcach typu p i 12 typu q, w kwietniu 1915 roku dr Arnstein zaprojektował sterowiec o zupełnie nowej konstrukcji. Nowy typ nazywano Großkampftyp, a Brytyjczycy nazwali go Super-Zeppelinem. Zastosowano nowe rozwiązania konstrukcyjne - dwie dodatkowe gondole silnikowe (pomysł stosowany wcześniej w sterowcach Schütte-Lanz), aerodynamiczny kroplowy kształt (stosowany przez Schütte-Lanz od 1911 i Militär-Groß-Basenach od 1913) opracowany przez inż. Jaraya i testowany na modelach w ośrodku w Göttingen, aluminiowe pierścienie o zupełnie nowej konstrukcji, wzmacniający cały szkielet naciąg osiowy (patent Schütte-Lanz). Gondola rufowa mieszcząca trzy silniki została lekko zmodyfikowana w stosunku do sterowców typu q. Zastosowano sześć starych silników Maybach H.S.Lu o mocy 240 KM każdy. Sterowce typu r były szczytowym osiągnieciem techniki aerostatycznej czasów wojny i wszystkie następne sterowce Zeppelina powtarzały zastosowane w nich rozwiązania, chociaż montowano w nich udoskonalone zmniejszone gondole (począwszy od przedostatniego sterowca w serii r - LZ 89 / L 50) oraz od początku 1917 roku nowe doskonałe wysokościowe silniki Maybach MB.IVa o mocy 240 KM. Jeden ze sterowców typu r - LZ 80 (L 35) służył jako statek doświadczalny, na którym testowano nowe silniki i śmigła Jaray. W sterowcach typu v (od LZ 100 / L 53) zwiększono odległość między pierścieniami szkieletu z 10 do 15 metrów, dlatego też wprowadzono między nie dodatkowe dwa pierścienie pomocnicze.
Osiągi sterowców typu r były doskonałe, zwłaszcza stosunek masy całkowitej do udźwigu - przy masie startowej 65 ton, sterowiec miał udźwig 40 ton - czyli około 62%! W innych sterowcach wspólczynnik ten kształtował się na poziomie 35-45% (np. LS 8 - 46, SL 20 - 58, LZ 120 - 44, LZ 127 - 35, LZ 129 - 44). Środek ciężkości sterowca znajdował się 6,5m za środkiem wyporu gazu nośnego, co powodowało, że sterowiec latał uniesiony pod kątem 12o.
Długość: 198m (potem 196,5), średnica: 24m, gaz: 55000m3 (55200m3) w 19 zbiornikach, napęd: sześć silników Maybach typu HS.Lu 240KM, 6 śmigieł, prędkość: 103km/h, zasięg przy prędkości 80km/h - 7500km (promień operacyjny 3700km), pułap 5,3km, udźwig 28t (później nawet 32,5t).
Na sterowcach typu r przewidywano używanie opuszczanych małych jednoosobowych gondol obserwacyjnych (Spähkorbanlage), ale nie były one stosowane na sterowcach Marynarki. Gondole takie (przed rufową gondolą silnikową) miały np. sterowce LZ 57 (LZ 87) typy p, LZ 77 (LZ 107) typu q, LZ 90 (LZ 120) typu q.
Środków ratowniczych praktycznie nie stosowano, choć armia używała spadochronów, a na niektórych sterowcach widać podwieszone pod kilem nadmuchiwane pontony.
W zakładach we Friedrichshafen, Löwenthal i Staaken wyprodukowano 17 sterowców typu r. Produkcja była tak zsynchronizowana, że nowy sterowiec opuszczał zakłady średnio co 2 miesiące. Dwóch sterowców używała armia, pozostałych Marynarka. W 1916 sterowiec kosztował 2,8mln marek.
LZ 62 (L 30) to prototyp typu "r". Pierwszy lot próbny odbył 28.V.1916 pod dowództwem ppłka Horsta Freiherra Treuscha von Buttlar-Brandenfelsa. 29/30 maja 1916 sterowiec odprowadzony został do bazy Marynarki w Nordholz - na pokładzie sterowca odbył swój ostatni lot stary Ferdynand Zeppelin. Ogółem sterowiec wykonał 122 loty, dowódcami byli: von Buttlar, Friemel, Bödecker i Vermehren: 9 lotów szkolnych, 42 próbne (testowano silniki i nowe urządzenia celownicze), 31 lotów rozpoznawczych, 18 bombowych (ostatni 15.X.1917; m.in. udział w wielkim nalocie 16 sterowców na Wielką Brytanię 2-3 września 1916). Stacjonował w Nordholz, Ahlhorn i Seerappen. Krótkie pobyty we Friedrichshafen (Löwenthal), Hage, Tondern, Seddin (Jezierzyce), Wainoden i w Kownie. 17.X.1917 odstawiony został do Seerappen, gdzie w hali Seraphine (razem z LZ 90 / LZ 120) doczekał końca wojny. W 1920 postanowiono dostarczyć go w częściach do Belgii, a LZ 90 do Włoch (Ausonia). W Belgii został złomowany, gdyż Belgowie nie dysponowali ani halą dla niego, ani przeszkoloną załogą. Resztki pomalowanego na szaro sterowca przechowywane są w Belgii, w brukselskim Musée de l'Air et de l'Espace.
Typy sterowców LZ ...